Ik ben dankbaar voor mijn lichaam dat mij al deze jaren goed heeft gediend;
ik ben dankbaar voor mijn geest, die mij niet in de steek gelaten heeft;
ik ben dankbaar voor het Leven dat mijn ogen geopend heeft voor het Zelf.
Ik ben dankbaar voor zonneschijn die mijn pad verlicht en verwarmd heeft;
ik ben dankbaar voor regen die de geuren van de aarde verspreidt;
ik ben dankbaar voor het Leven dat mijn ogen geopend heeft voor het Zelf.
Ik ben dankbaar voor de wind die zijn geheimen aan mij onthult;
ik ben dankbaar voor de houtduiven die mij met hun gekoer sinds mijn
vroegste jeugd bij het inslapen of wakker worden vergezellen;
ik ben dankbaar voor het Leven dat mijn ogen geopend heeft voor het Zelf.
Ik ben dankbaar voor het koor van kwakende kikkers dat mij als kind uit mijn
slaap hield op lome zomeravonden;
ik ben dankbaar voor gevallen sneeuw en zijn zachte stilte;
ik ben dankbaar voor het Leven dat mijn ogen geopend heeft voor het Zelf.
Ik ben dankbaar voor mijn kinderen, familie en vrienden die mij vergezeld
hebben op mijn levensreis;
ik ben dankbaar voor de huisdieren die mij hun onvoorwaardelijke liefde
hebben betoond;
ik ben dankbaar voor het Leven dat mijn ogen geopend heeft voor het Zelf.
( ZWANENZANG ; 28-03-2019)
C L O S E R T H A N H A N D S A N D F E E T – T H E U L T I M A T E K O A N
What could be ‘closer than hands and feet‘? ’I‘ could be closer, for I am the very essence of your Being.
I, the Witness, observes closely all that’s happening to your assumed personality. You experience happiness
and grief, but in Reality there is no such thing; no dualism of any kind but serenity, which comes closest to
describing this condition. Furthermore, it is impossible to put the Is-ness into words. By doing so it already
escapes the effect. It is strange to realize that all our trying leads to the impossibility of the task. One simply
has to give up. Once one has become ‘It’ or realized this ’It’ to some degree, one can relax: nowhere to go,
everything within reach, problems solved…..The ratio has done its job, led you to its very doorstep and left…..
It has been described as pure Intellect; I would say ‘pure Intuition‘ comes closer. Relying on one’s very Being,
negating the noise of one’s clamouring personality, is a constant battle. Aligning the senses to their appointed
task is the answer. How to describe this Is-ness-of-Being? It is there with every breath we draw and will be there
when we have stopped breathing. It shares our ‘wales-and-woes’ without being affected and gently appeals to us
to let go of this imaginary person…..It has served its purpose, but now it is time to get ready and move on…..
There is so much more to discover in the Treasure House beyond our ken….out of reach of the possibilities of the
present personality. (07-2-2015)
