Wat in onze ogen ‘toeval’ lijkt, is in werkelijkheid misschien een wetmatigheid waarop wij geen zicht hebben en schaart
ons onvermogen dit onder ‘toeval’, in plaats van het aannemen van een super Intelligentie. Wat eens voor ons chaos leek,
bleek tenslotte ook zeer nauwkeurige wetmatigheid te bezitten en het getuigt van hoogmoed om te veronderstellen dat
iets ‘toeval‘ zou zijn omdat het niet binnen het bereik van het ons bekende brein ligt om deze Intelligentie te ontdekken.
Dat de mens de gave heeft om als enige van de ons bekende schepselen de geheimen van het universum te ontrafelen en
daarin veel vooruitgang boekt, is evident; dat hij zich zelfs met goden mag meten lijkt mij waarschijnlijk. Maar tenzij ‘toeval‘
beschreven wordt als het grootste mysterie – waarvan het sommigen vergunt is door intuïtieve kennis een tipje van de sluier
op te lichten- is ‘toeval’ niets anders dan een aanduiding van het onvermogen van de mens die, ondanks zijn goddelijke status,
in dit opzicht in de kinderschoenen staat. (HET ONTSTAAN VAN HET UNIVERSUM; 14-04-2015)
C O N C E P T I O N O R C R E A T I O N
The difference between to create and to conceive seems the following: conception is primarily used in
regard to idea, imaginings, whereas creating applies specifically to actually bringing the idea into physical
manifestation. This correlates to God conceiving the idea of man, who in turn creates the universe. In the
same way it is plausible that the cosmos as we know it is not permanent, whereas its idea is. For the same
reason man can only come to an understanding of permanency in a disassembling body. The East terms the
present we are living in as maya or unreal. Would it not be more appropriate to think of it as a reality, which
although not permanent points in the right direction and is truly necessary for the development of mankind
into his spiritual identity of a divinely conceived world? (24-07-2017)